‘Enkeltje Costa Blanca’ hét boek voor deze zomer

Voor veel Nederlanders is het al weer even geleden, een bezoek aan de Costa Blanca. Voor wie écht niet meer kan wachten, heeft schrijfster Joke Burink een perfect alternatief; haar recent verschenen boek ‘Enkeltje Costa Blanca‘. Een spannend boek geschreven voor een breed lezerspubliek. In dit interview lees je meer over hoe het boek tot stand is gekomen en waar het verhaal zich afspeelt.

Waarom de titel ‘Enkeltje Costa Blanca’?
“Met de titel doel ik natuurlijk op een enkele reis naar de Costa Blanca. Hopelijk maakt de titel de lezer nieuwsgierig. Die enkele reis …gaat het over niet meer terug willen, of niet meer terug kunnen? De lezer mag het zelf gaan ontdekken.”

Vers van de drukker, de boeken ‘Enkeltje Costa Blanca’

Hoe is de omslag van het boek ontstaan, welke betekenis heeft het?
“Op de omslag staat een anker en dat is niet zonder reden. In het boek is een anker een belangrijk thema en daarbij associeert de lezer een anker natuurlijk onmiddellijk met boten en de zee. Dat klopt helemaal met de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt.”

Wat voor een soort boek is het en voor wie heb je het geschreven?
“Het is een spannend boek waarbij de relaties en bewustwording van de hoofdpersoon centraal staan. Ik heb het geschreven voor een breed lezerspubliek, mensen die gewoon willen ontspannen met een leuk en spannend boek. Aangezien de hoofdpersoon net met pensioen is, zal het ook veel oudere lezers aanspreken. Maar ik heb ook al enthousiaste reacties gehad van jongvolwassenen die het een leuk, origineel en lekker lezend boek vinden, dus in feite is het boek geschikt voor alle volwassenen.”

De openingsscène

Hoe is het idee ontstaan om dit boek te schrijven?
“Ik was eigenlijk niet van plan om een boek voor volwassenen te schrijven, maar ik kwam op het idee toen ik op vakantie aan de Costa Blanca een intrigerend echtpaar zag zitten. De man las de krant, maar keek er stiekem overheen, precies zoals in de openingsscène van mijn boek. Ik begon te fantaseren naar wie hij keek en wat hij dacht; toen was het verhaal van Enkeltje Costa Blanca geboren.”

Op welke plekken heb je het boek geschreven?
“Ik heb het verhaal met name aan de Costa Blanca geschreven. Toen ik eenmaal de verhaallijn had bedacht, kon ik niet meer stoppen. Bij mijn terugkeer naar Nederland, had ik al de helft van het boek zo’n beetje klaar. Thuis in Zevenaar heb ik het manuscript afgemaakt. Toen ik een half jaar later weer terugging naar de Costa Blanca, ben ik met het verhaal in mijn achterhoofd, alle plaatsen in mijn boek nog eens nagelopen. Het voelde bijna als een film waarin ik zat.’

Welke plekken aan de Costa Blanca hebben jou geïnspireerd?
“De Costa Blanca kent van noord tot zuid veel mooie plekken, maar ik bracht veel tijd door bij de zee, het strand en het haventje van Guardamar del Segura. Dat gaf mij veel inspiratie. Ik ben ook een liefhebber van eilanden, het eiland Tabarca heeft ook een bijzondere indruk achtergelaten..”

Joke in Guardamar del Segura uitkijkend op de zee

In welke plaatsen speelt het verhaal zich af?
“Hoofdpersoon John verblijft in de wijk Los Palacios, dat ligt officieel in Formentera del Segura, maar dan aan de kant van Rojales. Hij wandelt langs de rivier Segura, gaat uit in Benijofar, maar een groot deel van het verhaal speelt zich af in en rond Guardamar del Segura. Meer wil ik er niet over verklappen.”

Hoofdpersoon John gaat ’s nachts wandelen langs deze rivier genaamd Segura

Over schrijfster Joke Burink

Wie ben jij en wat doe je in het dagelijks leven?
“Ik ben geboren in Amsterdam en heb 28 jaar als lerares in het basis- en voortgezet (speciaal) onderwijs gewerkt, voordat ik begon met schrijven. Eerst een kinderboek, daarna limericks onder het pseudoniem T. Hola. Op mijn 49^e ben ik vanuit de interesse voor het schrijven Nederlands gaan studeren. Na het behalen van mijn graad heb ik als freelancer gewerkt bij Volksuniversiteiten en bij de krant. Momenteel ben ik begeleidend redacteur van leerlingen die voor een regionale krant schrijven.”

Schrijfster Joke Burink

Wat heeft jou naar de Costa Blanca gebracht?
“Zon, zee, mooie stranden, het milde klimaat, een gemoedelijke sfeer en nog geen massatoerisme. Heerlijk eten, geen stress, gewoon luisteren naar je innerlijke klok. Dat spreekt me enorm aan.”

Hoe vaak ben je aan de Costa Blanca te vinden?
“Normaal gesproken 2 à 3 keer per jaar. Er heen gaan, zorgt altijd weer voor willen terugkomen.”

Bijzondere plekken aan de Costa Blanca

Op welke plekken moet je echt geweest zijn aan de Costa Blanca?
“Het haventje van Guardamar vind ik aantrekkelijk. Niet zo groot, maar een heerlijk plekje aan zee. Hier heb ik zelfs opnieuw zeillessen (maar dan in het Spaans) genomen. In Rojales heb je de Cuevas (grotten) del Rodeo. Dit is een heerlijke plek wanneer er culturele activiteiten zijn. Het eiland Tabarca is ik ook iets dat je gezien moet hebben en dan het schilderachtige Altea, niet te vergeten. Eigenlijk zit de hele Costa Blanca vol met mooie plekken, te veel om op te noemen.”

Het restaurant aan de haven van Guardamar. Tijdens een etentje met zijn vrouw ziet John hier zijn mysterieuze vakantiebuurvrouw wegvaren in een speedboot.

Wat zijn je plannen met het boek?
“Natuurlijk wil ik het ook graag aan de Nederlandstalige mensen in Spanje verkopen. Ik hoop in juni naar de Costa Blanca te gaan om presentaties te geven. Ook zoek ik daar nog verkooppunten voor mijn boek. Ik heb nog geen winkels ontdekt die nieuwe Nederlandstalige boeken verkopen, vandaar mijn oproep. Daarnaast ben ik ook al bezig met een vervolg op Enkeltje Costa Blanca. Ik ben van plan om ook nog een derde deel te schrijven, maar zover zijn we nog niet!”

Als we Joke moeten geloven liggen er dus nog meer verhalen over en aan de Costa Blanca op ons te wachten. We houden je natuurlijk via onze website op de hoogte van de ontwikkelingen!

‘Enkeltje Costa Blanca’ online kopen

Nieuwsgierig geworden naar het boek? ‘Enkeltje Costa Blanca’ is online en bij vrijwel elke boekhandel in Nederland en België te bestellen. Veel leesplezier!

Leesfragment Enkeltje Costa Blanca:

Hij bespiedde haar vanachter The Guardian, terwijl zij onverstoord haar baantjes zwom. Eén op de buik, één op de rug, steeds met haar gezicht naar hem gericht. Keek zij naar hem, zoals hij naar haar keek? Haar zonnebril verhulde haar blik. Hij voelde zich er ongemakkelijk door, maar kon het niet laten om stiekem naar haar te kijken bij het omslaan van de bladzijdes. 

Hij had spijt dat hij haar gisteren na het arriveren bij het vakantieappartement niet had begroet, maar slaafs achter zijn vrouw was aangesjokt. Ook later op de dag was hij haar appartement twee keer voorbijgelopen toen zij onbewogen op haar terras zat. Hij had gevoeld hoe haar ogen in zijn rug priemden, maar hij had onverminderd zijn weg vervolgd. Nu lag ze voor hem en trok nog steeds baantjes. Ze had een merkwaardige manier van rugzwemmen. De zigzaggende beweging van haar gesloten benen deed hem denken aan een zeemeermin. Bijna geruisloos gleed zij door het water. 

Hoe oud zou ze zijn? Vijfendertig, zesendertig misschien? Hij was al gepensioneerd en deed het rustig aan sinds dat hartinfarct van vijf jaar geleden. Zijn vrouw had erop aangedrongen hun zeilboot te verkopen. Van dat geld konden ze jaarlijks een rustige vakantie doorbrengen aan de Costa Blanca. Nu kwamen ze hier al voor het vierde achtereenvolgende jaar.

Hij sloeg weer een bladzijde om. Lieve help, het hoeveelste baantje was dit nu al? Zijn adem stokte toen Zeemeermin opeens halverwege haar baan terugzwom naar het aluminium zwemtrappetje, op nog geen twee meter afstand van hem verwijderd. Snel liet hij zijn blik dalen op de brij van nieuwsberichten. ‘Heb je de krant nu nog niet uit, John? Ik wil het weerbericht even lezen.’ Hij schrok, voelde zich betrapt. Vlug wendde hij zijn hoofd opzij. Zijn vrouw had haar ogen dicht, haar kin stak omhoog richting de zon. ‘Momentje Mary, ik ben bijna klaar.’ 

Zeemeermin pakte met haar gespierde armen het trappetje vast. Hij voelde de druppels zweet op zijn voorhoofd. Zou ze gemerkt hebben hoe hij al die tijd naar haar had gekeken?